Akwarystyczny Niasa, Tanganiki

Jezioro Malawi jest dziewiątym na świecie i trzecim w Afryce pod względem wielkości. Niasa, jak nazywają go zamieszkujący wokół niego ludzie, ma 31.000 km kwadratowych powierzchni, a jego głębokość w niektórych rejonach wynosi niemal 700 m. Brzeg o 600 km długości kryje w swoich wodach mnóstwo różnych gatunków ryb, spośród których niemal 900 to endemiczne gatunki pielęgnic. Woda w jeziorze jest tak przejrzysta, że dobra widoczność rozciąga się do 25 metrów.Skład chemiczny wody jest raczej jednorodny dla całego jeziora. Jej pH (miara kwasowości/ zasadowości) waha się od 7,5 - 8,5. Różnica ta jest zwiazana z zawartością w wodzie CO2 . Na powierzchni wymiana gazowa jest optymalna, co redukuje ilość CO2 i podnosi pH bardziej niż w osłoniętych lub większyej głębokości .Niewiele ryb może się równać kolorami z bajecznymi przedstawicielami grup Utaka i Mbuna. Paul. V. Loiselle nazwał je motylami i pawiami, zauroczony ich niesłychanymi barwami. Jedynie ryby raf koralowych mogą z nimi konkurować pod tym względem. Do chwili obecnej odkryto zaledwie 30% zamieszkujących wody jeziora pielęgnic, podczas gdy 70% ciągle jeszcze czeka na swojego odkrywcę.


Tanganikajezioro w Afryce Wschodniej, jedno z Wielkich Jezior Afrykańskich, położone w strefie ryftu wschodnioafrykańskiego, w Wielkim Rowie Zachodnim, na terytorium Zambii, Demokratycznej Republiki Konga, Burundi i Tanzanii. Zajmuje powierzchnię 34,4 tys. km², jest najdłuższym słodkowodnym jeziorem świata i najgłębszym jeziorem afrykańskim. Jezioro położone na wysokości 773 m n.p.m. Średnia głębokość wynosi 570 m, zaś maksymalna osiąga 1435 m (drugie pod względem głębokości po jeziorze Bajkał) – stanowi tym samym kryptodepresję, dno jeziora leży 662 m p.p.m.





niedziela, 27 stycznia 2013

Poznać glony

Poznać glony


    Autor: Radek


Cyanophyta (sinice)

Cyanophyta [po grecku, cyjano = niebiesko-zielone, a MYX = śluz]: sinica występuje w postaci jednokomórkowej, nitkowate kolonie.


Cyjanobakteria znajdują się w prawie każdym możliwym środowisku, z oceanów do świeżej wody w skałach na ziemi. Mogą być jednokomórkowe lub kolonijne. Włókna mogą tworzyć kolonie lub arkusze.


Sinice nie mają wici. Poruszają się przez poślizg wzdłuż powierzchni. Większość sinic znaleziono w wodach słodkich, podczas gdy inne żyją w oceanie, wilgotnej ziemi, a czasem nawet nawilżają skały na pustyni.


Istotą ochrony przed inwazją Sinic jest - ŚWIATŁO 


 Sinice wykorzystują do fotosyntezy CO2 i H2O (fotoliza wody), a ponadto charakterystyczne dla sinic: fikobilina, fikocyjanina, allofikocyjanina i fikoerytryna. Barwniki fikobilinowe, nadające sinicom zabarwienie, skupione są w fikobilisomach przytwierdzonych do zewnętrznej powierzchni tylakoidów. Fikobilisomy są to ziarnistości zbudowane z białek i barwników fikobilinowych, które uczestniczą w absorpcji kwantów świetlnych i przekazywaniu energii stanu wzbudzonego na cząsteczkę chlorofilu  fotoukładu II (PSII)

Profilaktyka i leczenie

 Przeciwdziałanie polega na utrzymaniu ilości substancji na odpowiednim poziomie oraz wody w dobrej jakości. Trzeba uważać bezwzględnie na nadmiar związków fosforu sprzyjających rozwojowi glonów. Najlepiej nie dodawać wogóle fosforu z nawozami. To ilość fosforu ogranicza wzrost roślin i glonów. Jego mała ilość ograniczy wzrost roślin, ale też nie pozwoli glonom na rozwój. W zwalczaniu glonów pomagają związki humusowe (które obniżają nieco ph do 6,5-6,9) w formie lignitów (stwardniały węgiel brunatny) umieszczanych na dnie.
Istnieją jeszcze metody działania promieniami UV i specjalnymi preparatami na glony

OSTATECZNOŚĆ




 

 

 


Brak komentarzy: